Szczupieńczyk Spilauchena Aplocheilichthys spilaucheri (Dumeril, 1861)

(Przedruk elektroniczny za zgodą PZA z czasopisma "Akwarium" nr 5-6/87)

Tomasz Kawecki

Syn: Poecilia spilauchen, Aplocheilichthys typus, Epiplatys spilauchen; Haplochilus spilauchen. Poecilia bensoni.

    Ojczyzną jego jest Afryka zachodnia, gdzie zamieszkuje mocno zasolone zbiorniki wodne. Ryba ta została sprowadzona do Polski niedawno i dlatego jest rzadko spotykana u akwarystów, a wiedza na temat jej hodowli jest niewielka. To właśnie skłoniło mnie do podzielenia się z Czytelnikami kilkoma uwagami, dotyczącymi owej ryby. Szczupieńczyk Spilauchena nadaje się do akwarium towarzyskiego. Nie jest on agresywny w stosunku do innych, nawet mniejszych od siebie ryb, a ze względu na swoją ruchliwość wprowadza do akwarium ożywienie. Należy jednak pamiętać, aby w akwarium, w którym przebywają te ryby, pozostawić wolną przestrzeń do pływania. Ryba ta dorasta do około 6 cm. Natura nie obdarzyła jej zbyt dużym bogactwem barw. Podstawą ubarwienia samca jest kolor szarosrebrny. Na tym tle występuje kilka, słabo widocznych, jasnych i ciemnych pręg. Nad okiem znajduje się pomarańczowa, połyskująca w świetle plamka, która stanowi jedyne urozmaicenie monotonnej barwy ryby. Płetwy są przeźroczyste, z widocznymi, drobnymi plamkami. Samica jest szaro-srebrna z połyskującą plamką nad okiem, a jej płetwy są bez żadnego rysunku, przeźroczyste, lekko zabarwione na żółto. Najlepszym pokarmem dla szczupieńczyka są larwy komarów, wodzieni lub ochotkowatych. Gwarancją prawidłowego odżywiania ryby jest stosowanie urozmaiconego pokarmu. Karmienie ryb przed okresem tarła larwami komarów wpływa na lepszy rozwój ikry.
    Urządzając akwarium tarliskowe pamiętać musimy o tym, że ryby przebywać tam będą (ze względu na długi cykl tarła) przez tydzień lub dłużej i dlatego należy im zapewnić odpowiednie warunki. W akwarium, najlepiej bez podłoża, o pojemności 15 lub więcej litrów, umieszczamy na dnie kłębek mchu (Fontinalis antipyretica) a na powierzchni wody paprocie (Ceratopteris cornuta), których korzenie są dogodnym miejscem do składania ikry. Podczas tarła ryby karmimy często małymi porcjami, najlepiej „grindalami" aby nie narazić ikry na zniszczenie. Jak już wspomniałem, ryby te żyją w wodzie o dużym zasoleniu, toteż do wody w akwarium tarliskowym dodajemy 1-2 łyżek stołowych soli kuchennej na 10 litrów wody. Do zbiornika tarliskowego odkładamy zestaw złożony z 1 samca i 2 samic. Ikra jest przeźroczysta, chroniona mocną otoczką, dosyć duża. Co jakiś czas część mchu w którym tkwi ikra wyjmujemy i przeglądamy pod światłem. Jeżeli zauważymy, że wewnątrz ikry widoczna jest larwa, co świadczy o dojrzałości ikry, należy parę rodzicielską odłowić. Młode rybki wylęgają się przez wiele dni - tak długo, jak długo składana była ikra. Pierwsze rybki pojawiają się w temperaturze 25°C i twardości 1-2°n po 12-14 dniach, a przy twardości 5-8°n okres inkubacji przedłuża się do 21-28 dni. Zaraz po wylęgu mają około 3 mm długości. Pierwszy pokarm dla nich stanowi pył - larwy oczlików. Jeżeli oczliki którymi dysponujemy, są agresywne, to ze względu na zagrożenie, jakie stanowią one dla niewylęgłej jeszcze ikry, należy narybek przenosić do innego zbiornika i tam karmić, bądź też podawać pokarm w bardzo niewielkich porcjach. Ryby wylęgają się i rosną nierównomiernie, dlatego narybek należy sortować, aby nie dopuścić do kanibalizmu.

Recenzował: dr Henryk Jakubowski

"Akwarium" 5-6/87

strona główna