W akwarium wyhodowano odmiany o wydłużonych płetwach zwane długopłetwymi lub weloniastymi. Danio zjada każdy pokarm. Można podawać pokarmy suche jak i rureczniki, wazonkowce, żywe rozwielitki, oczliki, parzone płatki owsiane, w niewielkich ilościach gotowane żółtko i sałatę.
Obecnie w handlu akwarystycznym spotykane są następujące gatunki:
a) danio tęczowy - Brachydanio albolineatus,
b) danio lamparci - Brachydanio frankei,
c) danio kropkowany - Brachydanio nigrofasciatus
d) danio kerri - Brachydanio kerri,
ej danio malabarski - Danio aequipinnatus,
f) danio krępaczek - Danio devańo.
Danio lamparci-Brachydanio frankei - pochodzenie tej ryby jest nieznane. Prawdopodobnie (wg książki Stefana Kornobisa "Słodkowodne ryby akwariowe") jest wyhodowaną w akwarium odmianą danio pręgowanego, z którym się krzyżuje i wydaje płodne potomstwo. Grzbiet tej ryby jest oliwkowobrunatny. Boki ciała są srebrzystozłote z nieregularnymi ciemnymi plamkami. Tworzą rysunek "lamparci". Płetwa ogonowa i odbytowa ma taki sam rysunek, jak na bokach ciała. Płetwy piersiowe i brzuszne są bezbarwne. U niektórych okazów płetwa grzbietowa ma czarne lub szare obramowanie. Wyhodowano również weloniastą (długopłetwą) odmianę tej ryby. Cechy, zachowanie, woda, akwarium i rozmnażanie są takie same jak w przypadku danio pręgowanego.
Danio pręgowany
Danio tęczowy
Po wysłuchaniu telewizyjnej audycji Hanny i Antoniego Gucwińskich pt. "Z kamerą wśród zwierząt" (audycja ta była o rybkach akwariowych z rodziny karpiowatych) wiedziałem już, o jaki gatunek ryb mam się pytać (i kupić) w sklepie zoologicznym. Kupiłem wtedy 12 sztuk tych sympatycznych rybek (wśród nich były danio pręgowane i lamparcie).1 Ryby te szybko rosły. Po 4 miesiącach można było już rozróżnić płeć. Okazało się, że były 4 samice i 8 samców. Po przeczytaniu wiadomości teoretycznych z książki Stefana Kornobisa postanowiłem spróbować "swoich sił". W południe przygotowałem akwarium 12-litrowe o wymiarach 40 x 15 x 20 cm. Zalałem akwarium do połowy wodą. Na dno położyłem watę perlistą (dostępną w sklepie zoologicznym), którą umocowałem za pomocą dobrze wygotowanych kamieni. Woda w akwarium tarliskowym miała temperaturę 25-26° C. Około godziny 17 wpuściłem ryby w proporcji 1:3 (1 samica i 3 samce). W akwarium tarliskowym ryb nie karmiłem, aby gnijące szczątki niezjedzonego pokarmu nie zagrażały ikrze. Późnym wieczorem zaczęło się "burzliwe" tarło. W swojej książce Pan Stefan Kornobis pisał: "Na 5-6 dni przed tarłem rozdzielamy ryby według płci i umieszczamy w akwariach ze świeżą wodą, gdzie je obficie karmimy". Ja jednak się do tego nie zastosowałem. Myślałem już, że z tego rozmnażania danio nic nie wyjdzie. Myliłem się jednak. Następnego dnia rano na dnie akwarium spostrzegłem ziarenka ikry.
Danio kerri
Tarlaki w akwarium pozostawiłem jeszcze jeden dzień. Drugiego dnia wyłowiłem tarlaki, ostrożnie zdjąłem kamienie przytrzymujące watę perlistą (wata perlista posłużyła mi jako ruszt ikrowy), wyciągnąłem watę, a ściany akwarium zaciemniłem czarną kartką papieru (jeżeli tarło nie nastąpi po dwóch dniach, należy ryby wyłowić, obficie karmić i na przykład za tydzień jeszcze raz spróbować). Po 48 godzinach z ikry zaczął wylęgać się narybek, który przyczepiał się do ścianek akwarium. Wtedy stopniowo zacząłem odsłaniać ściany akwarium. Gdy młode- danio zaczęły już pływać w pozycji horyzontalnej (u mnie nastąpiło to po następnych 48 godzinach), rozpocząłem karmienie młodych ryb. Z początku ryby karmiłem pierwotniakami, Vitabinem oraz gotowanym żółtkiem. W miarę wzrostu zwiększałem rozmiary i dawki pokarmu. Ryby rosły szybko, a z tego tarła uzyskałem około 100 sztuk. Tarło można powtarzać co miesiąc.
Danio zebra
Ryby wyhodowane przeze mnie były żwawe i co najważniejsze - były płodne.
