A jednak sie da !!!!http://akwa-mania.mud.pl/archiwum/a41/a41,1.htmli jest tego wiecej
http://www.google.pl/search?hl=pl&q=hybryda+molinezja+-+gupik&btnG=Szukaj&lr= Żadna z żyjących w akwariach ryb nie stała się tak bardzo popularna jak gupik - pawie oczko, maleńka, bardzo żywa i pięknie ubarwiona rybka. Nosi on naukową nazwę: Poecilia (Lebistes) reticulata, Peters, 1859, zaś określenie gupik otrzymał od nazwiska angielskiego botanika. Obszar, który zasiedla to akweny Wenezueli, Gujany, północnej części Brazylii oraz wysp Barbados i Trynidad.
Po raz pierwszy, w ilości 25 sztuk, ryby te sprowadziła do Europy hamburska firma "Karl Siggelkov" (?) w połowie grudnia roku 1908. Żywcrodną rybką z wyspy Trynidad, o ktćrej poinformował Lehmere Guppy w czasie posiedzenia Towarzystwa Królewskiego w Londynie, była Girardinus (maculatus) guppii, opisana przez Günthera w roku 1866.
Gupik, czyli pawie oczko - to najbardziej popularna rybka akwariowa. Od niej zaczyna prawie każdy akwarysta. Jest ona niewybredna, może żyć w malutkich zbiornikach bez podgrzewania i aeryzacji wody. Nie ma specjalnych wymagań i chętnie zjada wszystkie rodzaje pokarmów. Samce (dł. 2,5 cm} są tak różnorodnie ubarwione, że trudno znaleźć dwie identyczne rybki. Gdy stadko samców przemieszcza się po akwarium, wydaje się, że w wodzie migają wielokolorowe odblaski. Samiczki są szare i dwa razy większe. Gupiki rozmnażają się przez cały rok. Przerwy między tarłami trwają około miesiąca, zaś zimą zwiększają się do dwóch. Liczba narybku w jednym tarle zależy od wieku i rozmiaru samiczki i waha się od 10 do 80 szt. Płeć narybku rozróżnić już można w 3-4 tygodniu, a dojrzałość płciową osiąga w wieku 4-5 miesięcy. Długość życia gupika wynosi 2-3 lata.
9 października 1911 roku w Sankt-Petersburgu został przeprowadzony I Wszechrosyjski Konkurs Gupików. Regulamin konkursowy głosił, że każdy kto ma życzenie wziąść udział w konkursie powinien wystawić, w czworokątnym naczyniu szklanym, 10 samców pawich oczek własnego wychowu.
W roku 1915 akwarysta Michaił Wasiliewicz Matasow pierwszy poważnie zajął się selekcją gupików. Kontakty z twórcą szczegółowej genetyki gupików profesorem W. F. Natalim oraz wybitnymi akwarystami - selekcjonerami P. N. Barto i N. A. Wasiliewem pomogły Matasowowi uzyskać od typowej odmiany moskiewskiej wspaniałe samce welonowe. Był to rok 1952. Akwaryści M. T. Kryłow, G. M. Kretow, I. A. Łazarew, W. P. Drużynin, N. A. Wasiliew, J. A. Lewites, P. I. Czirkow, F. M. Połkanow, B. I. Koniew, J I. Gołubiew, A. I. Gorszkow, T. I. Borodawko i wielu innych doprowadzili odmianę moskiewską do doskonałości (z mnóstwem odmian kolorystycznych). Rybki te posiadają średnie rozmiary, a formę ciała pełną wdzięku. Kąt pod którym rozchodzą się promienie ogona nie jest mniejszy niż 60°. Tylny brzeg ogona jest wyrównany lub wachlarzowaty.
Każdego roku w pierwszą sobotę i niedzielę stycznia Moskiewski Miejski Klub Akwarystów urządza w Państwowym Muzeum Biologicznym im. K. A. Timiriazjewa tradycyjną wystawę - konkurs gupików. Na konkurs zgłaszane są zestawy ryb (3 samce i 1 samiczka) w wieku 8-10 miesięcy. Konkurs przeprowadzany jest wg 100-punktowego systemu ocen: wyrównanie grupy - 27 pkt, forma ciała i płetw - 27 pkt, ubarwienie - 27 pkt, wielkość - 12 pkt oraz ruchliwość - 7 pkt.
Zestaw, który uzyskał ocenę 85 punktów i więcej, otrzymuje dyplom I stopnia, 70-84 punktów - II stopnia, 60-69 punktów - III stopnia. Przyznawanie pojedynczemu samcowi tytułu "Mistrza gatunku" nie daje jednak wystawcy prawa do otrzymania dyplomu.
Akwaryści - selekcjonerzy, którzy pragną powiększać rozmiary gupików, zwrócili uwagę na prace G. W. Samochwałowej z Katedry Genetyki Uniwersytetu Moskiewskiego, zapoczątkowane jeszcze w roku 1938 i kontynuowane po drugiej wojnie światowej, a związane ze sztucznym zapładnianiem ryb żyworodnych
. W roku 1958 G. I. Kretow, przy pomocy matody sztucznego zapłodnieniu, otrzymał mieszańce (hybrydy) od samca gupika i samicy Mollienesia velifera (trochę później selekcjonerowi udało się uzyskać wiele podobnych mieszańców przy naturalnym krzyżowaniu). Na wystawie w roku 1965 zostały pokazane hybrydy gupika z czarną molinezją uzyskane przez selekcjonera W. A. Gelfera. Narybek takich mieszańców rodzi się szary, jest mocny i ruchliwy, ale bardziej lękliwy niż formy wyjściowe. Wyrośnięte samce - mieszańce posiadają długie zwisające płetwy - wstęgi. Prace w zakresie hybrydyzacji gupików z molinezją prowadzi również dzisiaj wielu innych akwarystów, ale na razie jeszcze nikomu nie udało się uzyskać mieszańców o pięknym ubarwieniu gupików.
Gupiki w Moskwie są lubiane bez względu na powiewy mody w akwarystyce, zainteresowanie nimi nie słabnie, a raczej na odwrót z roku na rok pojawiają się nowi uczestnicy wystaw - konkursów.
Mimo, że gupiki nie są wymagające, lecz by osiągnąć wyniii w selekcji, należy im stworzyć następująco warunki:
dla 2 somców i 5 samiczek konieczna jest posiadanie akwarium o objętości 40 litrćw, a dla podrastającego narybku zbiornika najmniej 130-litrowego;
temperatura wody nie powinna opadać niżej 24°C, zaś za bardzo wysoka (29-30°C) powoduje szybki proces starzenia się ryb;
twardość woćy około 8°n, pH 6,8-7,0. Na każde 10 litrów wody dodać należy od 5 do 10 g soli i jedną kroplę jodyny;
wymianę wody i spulchnianie (poruszenie) gruntu przeprowadzać każdego tygodnia, a co 4 miesiące generalnie czyścić zbiornik;
tarlaki karmić 4 razy dziennie niewielkimi dozami. Ze szczególną, uwagą należy karmić narybek w pierwszych tygodniach życia, co jest bardza ważne dla jego dalszego rozwoju. Najlepszym pokarmem żywym są Artemia salina i drobne rozwielitki, a szczególnie cennym uzupełnianiem karmy są glony.
Aby przyśpieszyć wzrost i rozwój płetw u samców gupików, należy im zapewnić przestrzeń dla pływania w gęsto obsadzonym roślinnością zbiorniku. Ciemne podłoże, jasne oświetlenie (trochę słońca), czysta, bez zawiesin woda i obfite karmienia żywymi pokarmami stymulują wyraziste i jaskrawe ubarwienie ryb.
