Moczarka kanadyjska

Z Akwarystyka wiki
(Różnice między wersjami)
m
m
Linia 15: Linia 15:
 
  | commons = Elodea canadensis
 
  | commons = Elodea canadensis
 
}}
 
}}
'''Moczarka kanadyjska, zaraza wodna''' (''Elodea canadensis'' Michx.) - [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[rośliny]] należący do rodziny [[żabiściekowate|żabiściekowatych]]. Pochodzi z [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]]. Pierwotnie sprowadzana do [[ogród botaniczny|ogrodów botanicznych]], skąd szybko się rozprzestrzeniła w większej części [[Europa|Europy]], w [[Indie|Indiach]] i [[Australia|Australii]]. Jako zdziczałą po raz pierwszy stwierdzono w [[Irlandia|Irlandii]] w [[1834]], w [[Polska|Polsce]] od około [[1870]]. Obecnie jest u nas jedną z najbardziej pospolitych [[hydrofity|roślin wodnych]]. Status gatunku we florze Polski: [[kenofit]], [[agriofit]].
+
'''Moczarka kanadyjska, zaraza wodna''' (''Elodea canadensis'' Michx.) - [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[rośliny]] należący do rodziny [[żabiściekowate|żabiściekowatych]]. Pochodzi z Ameryki Północnej. Pierwotnie sprowadzana do [[ogród botaniczny|ogrodów botanicznych]], skąd szybko się rozprzestrzeniła w większej części Europy, w Indiach i [[Australia|Australii]]. Jako zdziczałą po raz pierwszy stwierdzono w Irlandii w 1834, w [[Polska|Polsce]] od około 1870. Obecnie jest u nas jedną z najbardziej pospolitych [[hydrofity|roślin wodnych]]. Status gatunku we florze Polski: [[kenofit]], [[agriofit]].
  
 
=== Morfologia ===
 
=== Morfologia ===
 
;Pokrój: Roślina unosząca się na wodzie, [[bylina]].
 
;Pokrój: Roślina unosząca się na wodzie, [[bylina]].
;[[Łodyga]]: Długa do 3 [[metr|m]], często rozgałęziona. [[międzywęźle|Międzywęźla]] mają długość 3-4 cm.
+
;[[Łodyga]]: Długa do 3 m, często rozgałęziona. [[międzywęźle|Międzywęźla]] mają długość 3-4 cm.
 
;[[Liść|Liście]]: Po trzy w okółku, [[kształt liścia|podłużnie jajowate]], zaostrzone, brzegiem drobno ząbkowane. U nasady liści występują dwie całobrzegie łuski śródpochwowe.
 
;[[Liść|Liście]]: Po trzy w okółku, [[kształt liścia|podłużnie jajowate]], zaostrzone, brzegiem drobno ząbkowane. U nasady liści występują dwie całobrzegie łuski śródpochwowe.
 
;[[Kwiat]]y: Tylko żeńskie - w Polsce męskich nie znaleziono. Listki [[okwiat]]u zewnętrzne owalne, zielonawe lub czerwonawe, wewnętrznie okrągławe, białawe. Kwiaty wystają ponad wodę. Rozmnaża się wegetatywnie, poprzez fragmentację pędów.
 
;[[Kwiat]]y: Tylko żeńskie - w Polsce męskich nie znaleziono. Listki [[okwiat]]u zewnętrzne owalne, zielonawe lub czerwonawe, wewnętrznie okrągławe, białawe. Kwiaty wystają ponad wodę. Rozmnaża się wegetatywnie, poprzez fragmentację pędów.
Linia 27: Linia 27:
  
 
=== Zastosowanie ===
 
=== Zastosowanie ===
* '''[[Akwarystyka]]''': zalecana do [[akwarium]]. Może być sadzona na dnie w piasku lub swobodnie pływać. Chętnie jest zjadana przez większość [[ryby|ryb]]. Lubi wodę twardą i nie za ciepłą (optymalna temperatura to 10-18 [[Skala Celsjusza|°C]]).  
+
* '''[[Akwarystyka]]''': zalecana do [[akwarium]]. Może być sadzona na dnie w piasku lub swobodnie pływać. Chętnie jest zjadana przez większość [[ryby|ryb]]. Lubi wodę twardą i nie za ciepłą (optymalna temperatura to 10-18 °C).  
 
* Ze względu na duży przyrost biomasy niekiedy używana na paszę lub nawóz zielony.
 
* Ze względu na duży przyrost biomasy niekiedy używana na paszę lub nawóz zielony.
  

Wersja z 14:09, 1 sie 2009

Moczarka kanadyjska
Elodea canadensis nf.jpg
Systematyka wg Reveala
Domena jądrowce
Królestwo rośliny
Podkrólestwo naczyniowe
Nadgromada nasienne
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd żabiściekowce
Rodzina żabiściekowate
Rodzaj moczarka
Gatunek moczarka kanadyjska
Nazwa systematyczna
Elodea canadensis
Michx.
Commons-logo.png Galeria zdjęć i grafik

Moczarka kanadyjska, zaraza wodna (Elodea canadensis Michx.) - gatunek rośliny należący do rodziny żabiściekowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. Pierwotnie sprowadzana do ogrodów botanicznych, skąd szybko się rozprzestrzeniła w większej części Europy, w Indiach i Australii. Jako zdziczałą po raz pierwszy stwierdzono w Irlandii w 1834, w Polsce od około 1870. Obecnie jest u nas jedną z najbardziej pospolitych roślin wodnych. Status gatunku we florze Polski: kenofit, agriofit.

Spis treści

Morfologia

Pokrój
Roślina unosząca się na wodzie, bylina.
Łodyga
Długa do 3 m, często rozgałęziona. Międzywęźla mają długość 3-4 cm.
Liście
Po trzy w okółku, podłużnie jajowate, zaostrzone, brzegiem drobno ząbkowane. U nasady liści występują dwie całobrzegie łuski śródpochwowe.
Kwiaty
Tylko żeńskie - w Polsce męskich nie znaleziono. Listki okwiatu zewnętrzne owalne, zielonawe lub czerwonawe, wewnętrznie okrągławe, białawe. Kwiaty wystają ponad wodę. Rozmnaża się wegetatywnie, poprzez fragmentację pędów.

Ekologia

Biotop, wymagania
Wody stojące. Roślina o bardzo szerokiej tolerancji ekologicznej, występuje we wszystkich rodzajach wód , z wyjątkiem wód słonych i skrajnie ubogich w substancje organiczne oraz skrajnie dystroficznych. Występuje przeważnie masowo i jest tak ekspansywna, że często tworzy jednogatunkowe skupienia. Gatunek charakterystyczny dla Cl. Potametea, Ass. Elodeetum canadensiss [1], ale wchodzi też w skład wielu zbiorowisk roślinnych ze związku Potamogetonion. Występuje nawet w szuwarach. Przezimowuje w postaci pączków zimowych oraz w postaci ulistnionych pędów na dnie zbiornika wodnego.

Zastosowanie

  • Akwarystyka: zalecana do akwarium. Może być sadzona na dnie w piasku lub swobodnie pływać. Chętnie jest zjadana przez większość ryb. Lubi wodę twardą i nie za ciepłą (optymalna temperatura to 10-18 °C).
  • Ze względu na duży przyrost biomasy niekiedy używana na paszę lub nawóz zielony.

Ciekawostki

  • Uważana za chwast wodny, szczególnie uciążliwy w gospodarce rybnej.
  • Odgrywa dużą rolę w zarastaniu zbiorników wodnych, szczególnie we wczesnych stadiach.
  • Osobniki występujące w Polsce pochodzą od jednej rośliny żeńskiej.

Przypisy

  1. Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  1. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1988. 
  2. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973. 
  3. Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz: Zarys hydrobotaniki. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-00566-1. 


źródło: artykuł [1] w Wikipedii, licencja: GNU FDL, autorzy: [2]
Osobiste
technika