Nasze Akwarium 104
Spis treści
Wybrane etapy rozwoju embrionalnego ryb - prof. Roman Kujawa
Niezapłodnione oocyty ryb mają średnicę w zależności od gatunku od około 0,5 mm do kilku milimetrów. W kontakcie z wodą stają się mniej lub bardziej kleiste i zwiększają swoją średnicę mniej więcej o około 1,4 - 5 razy. Po zapłodnieniu oocyty podlegają intensywnym procesom fizjologicznym, powodującym w stosunkowo krótkim czasie wyraźne zmiany morfologiczne. (...) U ryb karpiowatych występuje bruzdkowanie powierzchniowe, tarczkowe. Po zapłodnieniu obserwuje się tworzenie przestrzeni perywitelarnej z jednoczesnym wyodrębnieniem się bieguna animalnego i części wegetatywnej. Wkrótce następuje przemieszczenie się cytoplazmy na biegun animalny i utworzenie dwóch pierwszych blastomerów. Po krótkim czasie następuje drugi podział blastodysku. Blastodysk posiada ma początkowo wiele blastomerów (tzw. blastula wielkokomórkowa), a następnie tworzy się blastula drobnokomórkowa i rozpoczyna się proces gastrulacji polegający na skupianiu się i rozpraszaniu się blastomerów wewnętrznych. Warstwa okrywająca spełnia jedynie funkcję ochronną. Wraz z peryblastem bierze udział w procesie obrastania kuli żółtkowej – epibolii. Proces gastrulacji kończy się zamknięciem blastoporu.
Gymnogeophagus rhabdotus i G. meridionalis, przezimować ryby - czyli o dwóch mało popularnych gatunkach ziemiojadów - Radosław Bednarczuk
Nie każdy może wie, ale istnieją pielęgnice zamieszkujące Amerykę południową które do prawidłowego rozwoju potrzebują okresowego obniżenia temperatury grubo poniżej dwudziestu stopni. Te ryby to ziemiojady należące do rodzaju Gymnogeophagus(...)
Gymnogeophagus meridionalis - Pielęgnica ta dorasta do 12 cm. Ubarwienie Gymnogeophagus meridionalis jest brązowo-szaro-oliwkowe, a na bokach ciała występuje okrągła czarna plama, płetwy brzuszne posiadają niebieskie linie, nieparzyste posiadają również niebieskie plamki. Samce u tego gatunku są większe i bardziej kolorowe od samic, a na bokach ciała posiadają również niebieskie łuski ułożone w poziomych rzędach. (...)
Gymnogeophagus rhabdotus nazwa gatunkowa rhabdotos (gr.) oznacza pręgowany(poziome paski na ciele). Zamieszkuje niewielkie strumienie i rzeczki, laguny gdzie dno jest piaszczyste, często gęsto zarośnięte. Jest nieco większy niż poprzedni gatunek i maksymalnie dorasta do 16 cm długości. W handlu występuje dużo odmian lokalnych tego gatunku. Ubarwienie podstawowe tych ziemiojadów jest oliwkowo-brązowe, a na środku znajduje się charakterystyczna plama i przez oko biegnie czarny pasek. Prócz płetw piersiowych które są bezbarwne, na wszystkich znajdują się opalizujące paski i kropki. Głowa u tego gatunku jest wyraźnie szpiczasta, występują u niego też niebieskawe paski na płetwach odbytowej i grzbietowej odróżniające go od opisanego powyżej Gymnogeophagus meridionalis.
Pseudotropheus demasoni - wizytówka jeziora Malawi - Marcin Soboń
W swoim debiucie na łamach „Naszego Akwarium” pragnę nieco przybliżyć Państwu przedstawiciela pielęgnic afrykańskich pochodzącego z jeziora Malawi –- Pseudotropheus demasoni. Opisywana przeze mnie ryba należy do licznej grupy Mbuna. (...) Gatunek ten został odkryty w 1993 roku w Pombo Rocks w Tanzanii, a opisany w 1994 roku przez znanego wszystkim „malawistom” biologa Ada Koningsa. Pseudotropheus demasoni zamieszkuje region Pombo Rocks i rafy Ndumbi Reef. Preferuje on płytkie partie jeziora Malawi, zazwyczaj są to cztery metry głębokości, oraz litoral skalny, bogaty w liczne zakamarki. Środowisko, w którym występuje Pseudotropheus demasoni nie jest przypadkowe. Z racji, iż nie jest to ryba wielkich rozmiarów, głazy zapewniają im bezpieczeństwo ochronę przed większymi drapieżnikami oraz dają schronienie inkubującym samicom, a niewielka głębokość, na której występują, obfituje w glony, które są podstawowym składnikiem ich diety. Głównie są to glony nitkowate oraz okrzemki.
Międzynarodowy Konkurs na Aranżację Akwarium Roślinnego 2008
Komentarz Takashiego Amano:
Chciałbym jeszcze raz bardzo podziękować za nadesłanie wszystkich wspaniałych kreacji na Międzynarodowy Konkurs na Aranżację Akwarium Roślinnego. Całkowita liczba zgłoszeń nie odbiegała za bardzo od wyniku z poprzedniego roku, jednak nadesłano projekty z nowych krajów. Otrzymaliśmy w sumie 1170 prac z 47 krajów. Każdego roku poziom zgłaszanych projektów jest wyższy, a tegoroczna edycja nie była wyjątkiem. Szczególnie wyróżniały się prace akwarystów z Azji, z Hongkongu i Tajwanu. Zwycięzca z tego roku, jak i z roku poprzedniego, to przedstawiciele Hongkongu, którzy potwierdzili wielkie zamiłowanie do tworzenia roślinnych kompozycji i oddanie swemu hobby. Podobnie jak przed rokiem najlepszych 112 prac otrzymało wysokie noty od wszystkich sędziów. Jak widać, wysoko ocenione prace opierają się na dobrym wykorzystaniu korzeni i skał. Wysoko oceniane były także prace odtwarzające podwodne krajobrazy. Wszyscy sędziowie z niecierpliwością czekają na pełne pasji zgłoszenia na przyszłoroczny konkurs. Galeria Amano
Gdy wąż nie chce jeść czyli o anoreksji gadów - Witold Borkowski
Odmowa przyjmowania pokarmu w chowie i hodowli gadów, jak i innych zwierząt terrariowych należy do jednych z najczęściej występujących problemów w tym hobby. Wielokrotnie i z różnych przyczyn nastają chwile, gdy podopieczny odmawia przyjmowania podanego pokarmu. Terrarystyka poza przetrzymywaniem zwierząt w terrarium, to także sztuka obserwacji. Zawsze należy spojrzeć na problem wielopłaszczyznowo, bo jak już wcześniej napisałem niejedzenie tego, co podano pupilowi, ma wiele powodów.(...) Zbyt niska temperatura w terrarium to najczęstsza zewnętrzna przyczyna, która powoduje odmowę przyjmowania podawanego pokarmu. Przy niskiej temperaturze następuje spadek metabolizmu, czynności enzymatycznej soków trawiennych, zwalnia perystaltyka dróg układu pokarmowego Do dziś panuje przekonanie, że niektóre zwierzęta terrariowe, a w szczególności kameleony, legwany zielone, warany czy żółwie lądowe to zwierzęta pokojowe... (...) Do problematycznych węży należą np. pyton zielony (Morelia viridis) czy boa leśny (Corallus hortulanus), trwożnica bananowa (Trimeresurus albolabris).
Agama brodata karłowata Pogona henrylawsoni - Alicja Papiór, Szymon Najdora
Agama brodata karłowata należy do rodziny agam (Agamidae) i rodzaju Pogona. Pochodzi z Australii, na wolności zamieszkuje ... część kontynentu. Są to otwarte tereny trawiaste i krzaczaste, czarnoziemy charakteryzujące się dość wysoką ilością opadów s skali roku. P. henrylawsoni jest najmniejszym gatunkiem z rodzaju Pogona dorastającym do 30cm długości. Jest też drugim w kolejności najpopularniejszym gatunkiem z tego rodzaju po P. vitticeps. Inne agamy z rodzaju Pogona są rzadko spotykane w handlu a niektórych właściwie nie utrzymuje się w hodowlach amatorskich.
Mimo, że P. henrylawsoni zajmuje drugie miejsce w rankingu popularności bardzo ustępuje większej kuzynce P. vitticeps, która jest jedną z najpopularniejszych gadów terrariowych i doczekała się już wyhodowania szeregu odmian barwnych. Wśród P. henrylawsoni mamy do czynienia z kilkoma wariacjami ubarwienia lecz generalnie wybór mamy znacznie uboższy niż w przypadku P. vitticeps. Najczęściej agamy brodate karłowate ubarwione są w tonacji brązowej, żółtawej, brązowo(lub żółtawo)-pomarańczowej, (pomarańczowe bywają zwykle kończyny) lub szaro-brązowej.
Babka babce nierówna - dr Hubert Zientek
W wodach Polski żyje siedem gatunków babek: czarna (Gobius niger), mała (Pomatoschistus minutus), piaskowa (Pomatoschistus microps), czarnoplamka (Gobiusculus flavescens), szczupła (Neogobius fluviatilis), łysa (Neogobius gymnotrachelus) oraz najgroźniejsza –- babka bycza (Neogobius melanostomus). Najpopularniejsze zaś gatunki akwariowe to babki z rodzaju Brachygobius oraz należące do rodziny śpioszkowatych (Eleotridae). Pierwsze cztery w wymienionych gatunków babek objęte są w Polsce ochroną gatunkową ścisłą. Babka bycza natomiast (zwana także babką obłą, okrągłą, czarnopyską lub pancerną) począwszy od końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku stała się istną plagą w wodach przybrzeżnych Bałtyku i nie tylko.
Kardynałek chiński (Tanichthys Albonubes) - Mateusz Tkocz
Kardynałek chiński to bardzo dekoracyjna rybka, polecana zarówno dla początkujących, jak, ale i dla bardziej doświadczonych akwarystów. Rybka ta jest mało wymagająca i, bardzo łagodna. W akwarium może żyć z różnymi innymi rybami zimnowodnymi.
Piaskowe pustynie i małe potwory - Warsztaty JBL na Filipinach
W czerwcu 2007 roku 84 osoby z ponad dziesięciu krajów przybyły do Dumaguete na wyspie Negros na drugie Warsztaty JBL. Przez tydzień zespół badawczy JBL, wspierany przez naukowców i innych znawców tematyki, wprowadzał pasjonatów, właścicieli sklepów i ichtiologów-amatorów w zagadnienia badań akwarystycznych, a skupiano się na analizie wody, pomiarach światła i promieniowania UV, testach pokarmów, podziału rafy na strefy oraz obserwacjach sztucznej rafy. Zadania realizowano w niewielkich grupach, nad którymi czuwali wybitni naukowcy, np. Prof. Ellen Thaler czy Prof. Claus-Dieter Zander.
Goście, goście - Xenomystus nigri czyli brzeszczotek czarny - Marcin Szmel
Jedną z idei akwarystyki, oprócz poznawania praw i mechanizmów natury czy realizacji zamierzeń estetycznych, jest, a przynajmniej powinno być – rozmnażanie pielęgnowanych gatunków. Coraz częściej i coraz bardziej świadomie akwaryści wybierają do domowej hodowli i chowu te ryby, które faktycznie lub przynajmniej teoretycznie są w stanie rozmnożyć. (...)
Xenomystus nigri (Günther, 1868), czyli brzeszczotek czarny. Nazwa nawiązuje do charakterystycznego kształtu ryby, kojarzącego się z nożem lub ręczną piłką. Ryba ta pochodzi z Afryki, gdzie zamieszkuje całkiem spory areał – od Senegalu, po wschodnie rubieże północnej części kontynentu. Spotkamy brzeszczotki w delcie rzeki Nigeru, w Kongo, Nilu, a nawet jeziorze Czad. Brzeszczotki czarne należą do rodzaju Xenomystus, jednego z zaledwie kilku w ramach rzędu Osteoglossiformes, czyli kostnojęzykokształtnych. (...) Osteoglossiformes, jak zaraz się przekonamy, to grupa zawierająca wiele innych ciekawych gatunków, które gościmy w akwariach. Zanim jednak do tego dojdziemy, poświęćmy chwilę uwagi innemu zupełnie przedstawicielowi ichtiofauny. Chodzi o rybę bardzo często zestawianą z brzeszczotkiem, lub wręcz myloną z nim – ducha amazońskiego (Apteronotus albifrons (Linnaeus, 1766)).
Kłopotliwy barwniak - Nanochromis transvestitus - Sławomir Siudakiewicz
Ten rzadko spotykany gatunek pochodzi z jeziora Mai-Ndombe i południowych rejonów rzeki Kongo. Nazwa ryby wywodzi się od tego, że w przeciwieństwie do większości innych stworzeń w tym przypadku samice są zdecydowanie piękniejsze od samców. (...) Niespełna dwa i pół roku temu zakupiłem trzy pary Nanochromis transvestitus. Ryby te, a szczególnie samice, urzekły mnie swoimi barwami. Samce są mniej imponujące, mimo że osiągają około 7 cm długości; kolory ich składają się z jasnoszarego brzucha i ciemno szarego grzbietu oraz wraz z pręgami biegnąceymi przez całe ciało. U samic (dorastających) do około 5 cm brzuch jest krwisto czerwony. Kontrast tych kolorów zwłaszcza w wodzie o kolorze herbaty jest niesamowity. Dodatkowo wydatne i skierowane ku dołowi wargi i pręgowane płetwy wraz z wydłużonymi końcówkami płetw grzbietowej i odbytowej dopełniają reszty. Dla mnie ryba bliska ideału.
Recepta na stworzenie Klubu Akwarystycznego, czyli organizacyjny akwarystyczny dekalog - Andrzej Sieniawski
(...)już kilka razy w przeciągu ostatnich trzech lat kilku akwarystów i to nie tylko z Polski, zwracało się do mnie z pytaniem, jak zbudować dobrze działający klub akwarystyczny. (...) W roku 1980 wraz z grupą akwarystów z Tarnowa powołałem do życia stowarzyszenie o nazwie: Tarnowski Klub Akwarystów. (...) Po powołaniu do życia Polskiej Federacji Akwarystyczno-Terrarystycznej, która zrzeszała większość niezależnych klubów akwarystycznych działających na terenie Polski, nie będących członkami Polskiego Związku Akwarystów, zostałem jej pierwszym prezesem. (...) Od 2002 roku aktywnie współuczestniczyłem w działaniach mających na celu powołanie do życia klubu akwarystycznego, który mógłby głównie zajmować się problematyką pielęgnacji dyskowców. W efekcie tych poczynań powstał Polski Klub Miłośników Dyskowców.
Przykłady zachowań agresywnych pomiędzy samcami mieczyka Hellera - Zbigniew Strzelecki
