pielegnice

NAZWA

Barwniak czerwonobrzuchy Pelvicachromis pulcher (kribensis)

Terytorium występowania Stojące i wolno płynące wody Zachodniej Afryki, także w strefie przypływów morskich.
Cechy charakterystyczne wyglądu Występuje wiele odmian o różnym kształcie płetwy ogonowej i ubarwieniu, które jest zmienne. Zwykle brunatne z szerokim ciemnym pasem wzdłużnym i dużą czerwoną plamą na brzuchu. Na końcu płetwy grzbietowej i ogonowej samca są ciemne, jasnobrzeżne plamy. Mocniej ubarwione są samice, a samce trochę większe i smuklejsze. Długość do 8cm.
Usposobienie Dość spokojna, ale w czasie tarła agresywny wobec osobników własnego gatunku.
Wymagania Dość duże, zarośnięte akwarium z licznymi kryjówkami. Woda 3-6'N, pH poniżej 7, temp.ok.24'C. Lepiej co jakiś czas wymieniać część wody.
Pokarm Najlepiej żywy, szczególnie w czasie tarła. Zjada też glony i kawałki sałaty.
Rozmnażanie Temp. ok. 26'C. Para musi być dobrana, samica aktywniejsza. Wybiera ona sobie np. jedną z doniczek i tam składa ikrę. Samiec broni gniazdo z odległości, podczas gdy samica opiekuje się jajami. Wylęg po 3 dniach, po 6 młode opuszczają gniazdo. Rodzice dość długo opiekują się narybkiem, który karmimy drobnym planktonem.
Polecane dla: Przeciętnego.

Zdjęcie

Artykuły

 

 

NAZWA

Pielęgnica zielona (plamooka) Heros efasciatus (Cichlasoma severum, mylona z Heros severus)

Terytorium występowania Północna część dorzecza Amazonki i Gujana.
Cechy charakterystyczne wyglądu Długość do 20cm, w akwarium trochę mniej. Wysokie, silnie ścieśnione ciało. Na zielonkawym tle liczne czerwone cętki. Samiec intensywniej zabarwiony.
Usposobienie Jest spokojna. Dobrze czuje się w gromadzie. Nie uszkadza twardych roślin i nie rozgrzebuje podłoża. Może zjadać natomiast moczarkę, kabombę i inne drobnolistne. Jedynie w okresie tarła może atakować inne ryby.
Wymagania Wymagania tego gatunku podobne do pielęgnicy skośnopręgiej. Jest ciepłolubna, nawet zimą temperatura wody nie powinna spadać poniżej 22'C, najlepiej 24-28'C. Woda raczej miękka, pH 6-7.
Pokarm Plankton, dżdżownice, wazonkowce, sałata, ew. suche pokarmy.
Rozmnażanie Para rodziców musi dobrać się sama spośród wielu osobników. Z tarła tego gatunku uzyskuje się ponad 1000 jaj ikry składanej na dużych liściach, korzeniach lub kamieniach. Narybek karmimy pierwotniakami i innym pyłem planktonowym, ważny jest dodatek roślinny.
Polecane dla: Zaawansowanych

Zdjęcie

 

 

NAZWA

Pielęgniczka Ramireza Papiliochromis ramirezi

Terytorium występowania Żyje w Wenezueli - w rzekach Apure i Rio Meta.
Cechy charakterystyczne wyglądu Osiąga długość 7cm. Ma najwyższe spośród wszystkich gatunków swego rodzaju ciało i po bokach najsilniej spłaszczone, barwy purpurowo-czerwonej, zmieniającej się w zależności od oświetlenia, całe pokryte zielono lub niebiesko połyskującymi plamkami. Górna część tęczówki oka ma barwę jasnoniebieską, a przednia część płetwy grzbietowej - czarną. Samiec ma wyraźnie wydłużone pierwsze promienie płetwy grzbietowej.
Usposobienie Ryba ta rzadko żyje dłużej niż 2 lata. Jest ona mało odporna na choroby, zwłaszcza zaś na puchlinę wodną i ichtiofoniazę. Nie tolerują agresywnych ryb.
Wymagania Najlepiej trzymać parami (wcześniej dobranymi), powinno być dużo kryjówek przy dnie. Najlepiej miękka woda, temp. 22-24'C.
Pokarm Wszystkożerna.
Rozmnażanie Tarło przebiega podobnie jak u Apistogramma agassizi. Ikra składana jest na oczyszczonym płaskim kamieniu lub w płaskim dołku wygrzebanym w piasku. Ikrą i wylęgiem opiekują się na zmianę samiec i samica. Z tarła można uzyskać 150 - 200 sztuk wylęgu.
Polecane dla: Doświadczonego.

Zdjęcie 1  Zdjęcie 2

Artykuł

 

 

Pielęgniczka żółta Apistogramma borellii (reitzigi)

Wróć

Dalej

strona główna

Copyright © 1999-2009 by Akwarium.net.pl