Posocznica u ryb

Posocznica, tzw. "puchlina wodna" – choroba ryb akwariowych jest wywoływana przez bakterie Pseudomonas punctata. Bakterie te znajdują się we wszystkich rodzajach wód, najczęściej jednak pojawiają się w gospodarstwach hodowlanych.

Choroba ta spotykana jest również w hodowli akwarystycznej.

Opis i przyczyny

W roku 1971 roku został wyizolowany wirus posocznicy na dwie jednostki chorobowe: bakteryjną i wirusową. Wywołuje ją wirus powodujący wiremię wiosenną i bakterie z rodzaju Aeromonas hydrophila wywołujące erytrodermatozę (erytrodermatitis).

Choroba ta nie jest chorobą częstą. Najczęściej występuje w gospodarstwach stawowych oraz w oczkach wodnych.

Chęć szybkiego doprowadzenia do "wyrośnięcia" ryby doprowadza do jej przekarmienia i otłuszczenia, które powoduje otłuszczenie się wątroby. Bakterie atakują najczęściej wewnętrzne narządy ryb, głównie układu krążenia.

W przypadku zaatakowania tą chorobą odporność ryby zostaje znacznie osłabiona. Zaczynają pojawiać się stany zapalne w wyniku gromadzenia się płynów ustrojowych wyciekających i gromadzących się w jamie ciała.

Na tę chorobę zapadają tylko ryby osłabione bądź stare. Szczególnie narażone są ryby labiryntowe.

Rozpoznanie

Ryby stają się blade i apatyczne. Mają rozdęty brzuch. Najczęściej przebywają na dnie akwarium, chowając się między [Rośliny|roślinami]]. Oczy są wyłupiaste, brak innych objawów (brak ropni i guzków). Na skórze widoczne są rozjaśnienia, mogą też występować płaskie bąble pod skórą. Łuski odstające, niekiedy uszkodzone. Pokrywy skrzelowe odstające, niekiedy występuje ich zmatowienie. Jama brzuszna wypełniiona jest cieczą i z tego powodu całe ciało ma rozdęte. W okolicy odbytu pojawia się niekiedy zaczerwienienie a odchody są nitkowatego kształtu. W bardzo zaawansowanym stanie może pojawić się deformacja szkieletu.

U narybku można zaobserwować rozdęcie pęcherzyka żółtkowego.

Leczenie choroby

Zarażone ryby należy uśmiercić (zaawansowane stadium choroby). W przypadku bardzo wartościowych gatunków ryb można spróbować leczyć je poprzez zastosowanie długotrwałej kąpieli:

• auromycyna (chlorocyklina) – 1,3 g/100 dm³ wody lub
• chloromycetyna (detromycyna) – 5 g/100 dm³ (roztwór preparatu do odkażania MFC).
• penicylinie krystalicznej 600000jedn./100 dm³ wody
• streptomycynie krystalicznej 600000jedn./100 dm³ wody
• Metronidazolu (0,5 g na 50 l wody).

Uwaga: produkty rozkładu niektórych z tych leków mogą dawać silny i nieprzyjemny zapach.

Całe akwarium, w którym przebywały zakażone ryby, dezynfekujemy w :

• roztworze rivanolu (1 g/500 dm³ wody) lub
• 1-1,5 g soli kuchennej/ 100 dm³ wody lub
• zieleni malachitowej 0,005 g /100 dm³ wody lub też
• wody utlenionej l—3 cm³ /10 dm³ wody.
• Aqualkal 10ml na 100l
  • chloramina (1 g/100 dm³ wody) (jeśli w akwarium nie ma ryb!)

Profilaktyka

• Zapewnić jak najbardziej optymalne warunki życia ryb.
• Nie przekarmiać, zwłaszcza tłustymi pokarmami (np. wazonkowcami), jak również unikać podawania jednostajnego pokarmu.
• Unikać zawleczenia choroby do swej hodowli poprzez sprowadzanie chorych ryb, zarażonego pokarmu (bez uprzedniej kwarantanny).
• Nie obsadzać roślin i nie ustawiać osprzętu z zakażonych źródeł.
  • W przypadkach bardzo skrajnych ginie cała obsada akwarium (stawu lub oczka wodnego). Dekoracje i cały osprzęt należy odkazić a roślinność zniszczyć.

Bibliografia

• Maria Prost - Choroby ryb - Państw. Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, W-wa 1989 (ISBN 83-09-01335-3)
• H. Jakubowski, J. Ring - Ryby w akwarium (ISBN 83-02-03493-2)

Źródło

• Wikipedia - jestem jego pierwszym autorem